Inburgeren in Matagalpa

Inmiddels begin ik aardig te wennen in mijn nieuwe woonplaats. Mijn huisje is heerlijk, een lekker twee persoonsbed, een tafel waar ik aan kan werken en een prima keukentje. Het enige probleem is dat als het veel regent het water wordt afgesloten, zodat de waterleidingen niet kapot gaan. Ik heb in mijn badkamer dus een mega regenton staan die ik moet vullen zodra er water is, op dit moment begint het tonnetje leeg te raken. Dit water uit de regenton is trouwens bedoelt voor, douchen, wc doorspoelen, de afwas en eventuele handwasjes. Verder heb ik inmiddels ook iets van muizen ontdekt, maar die ben ik natuurlijk al gewend van de Thuessinklaan. Ze laten zich alleen s nachts horen en niet zien dus daar valt mee te leven.

Zoals ik in mijn vorige stukje schreef ben ik naar de gemeenschap El Chile geweest, om de vrouwen van mijn project, Telares Indígenas Nicaragua, te leren kennen en te zien wat ze doen. Ik ben er op een zondag ochtend heen gegaan. Ik werd gebracht door Noelia, zij heeft mij het een en ander uitgelegd tijdens het ritje over ongeasfalteerde wegen naar de gemeenschap. Daar aangekomen was Francisca er, een van de vrouwen. We hebben kennis gemaakt, er was een mooi bedje voor mij in een apart kamertje. Ik kon gebruik maken van de keuken en de wc was buiten.

Na de kennismaking ging iedereen weg (15:00 uur) en bleef ik alleen achter in the middle of nowhere. Gelukkig had ik muziek en een leesboek meegenomen en natuurlijk een blok om alle belevenissen op te schrijven. Eerst heb ik het huisje bekeken, wat foto’s gemaakt en mijn spulletjes opgeruimd. Ik ging al op tijd eten, ik had noodles, pasta en andere makkelijk dingen mee genomen vanaf Matagalpa want in de gemeenschap was niks te krijgen. Ik was erg moe dus ging ook vroeg slapen. Eerst was het al een uitdaging om tijdens de schemerig het naar de wc te gaan en helaas kwam daarna de schik van mijn leven. Zie foto! Een lief beestje boven mij bed. Op dat moment dacht ik, wat doe ik hier in mijn eentje, morgen ga ik terug. Ik ben gauw in mijn bedje gekropen, met mijn leesboek, zaklamp en telefoon(want ik had bereik) en gelukkig een klamboe. Na een redelijke nacht kwamen de vrouwen rond half 9. Ik heb de hele dag meegekeken. Zelf geprobeerd te weven, meegeholpen met de voorbereidingen en veel foto’s gemaakt. (zie filmpje) Het was lastig om te vrouwen te verstaan door hun accent, maar toch was het leuk om een hele dag met ze mee te kijken, ze waren erg lief. S middags ging ik samen met het zoontje van Francisca en een van de vrouwen naar “het centrum” van El Chile. Hier was wel gezegd een centrum de salut, een school en een katholieke en evangelische kerk. Leuk om alles daar even te zien, maar vooral het uitzicht midden in de bergen was prachtig. Toen ik terug kwam waren de meeste al weg en rond 16:00 uur was ik weer alleen in het huisje. De avonden duurde lang, rond 18:00 uur was het pikdonker, dus geen toilet gebruik meer mogelijk, veel geluiden om het huisje door het weiland met koeien, varkens en kippen naast het huisje en dan nog de vele spinnen, vleermuizen en ander ongedierte. De 2e nacht kon ik niet slapen en heb ik mijn boek zo ongeveer uit gelezen. De 3e dag heb ik weer meegekeken, dingen opgeschreven over de gemeenschap, vragen gesteld en genoten van de prachtige omgeving in de bergen. Uiteraard toen ook al wat spulletjes uit de collectie uigezocht die ik graag wou hebben. Woensdag ochtend om 7 uur ging mijn bus terug naar Matagalpa, ik was toen ook wel blij om terug te gaan. Francisca kwam om me uit te zwaaien en naar zo’n 2 uur over hobbelige, waterige wegen kwam ik aan bij het busstation in de buurt van mijn huisje.

S middags had ik afgesproken met Noelia en hebben we mijn opdracht voor de komende periode uitgewerkt. Ik kan zoveel voor de vrouwen doen, maar ik ga deze maand in ieder geval beginnen met:
1. Het opzetten van een marketingplan.
2. Een eerlijke kostprijs berekenen voor de producten.
3. De promotie verbeteren.
Verder wil ik graag door middel van een sponsoractie via vrienden of gemeente iets leuks gaan doen met de vrouwen en hun familie. Er is nergens geld voor en als er al wat over blijft wordt dit gebruikt voor bijvoorbeeld de reparatie van hun huizen. Zo heeft geen van de vrouwen de zee ooit gezien, maar komen ze verder ook eigenlijk nooit de gemeenschap uit. Ik zou bijvoorbeeld een grote picknick kunnen organiseren of een dagje weg met iedereen.

Na mijn uitstapje naar El Chile meteen bezig gegaan met de opdrachten. Ik mag gebruik maken van een bureau en internet bij Matagalpa Tours. Dit is een bedrijfje van de Nederlandse man van Noelia, hij heeft een tour bedrijfje en een Spaanse school. Op die manier heb ik al wat mensen leren kennen en willen we ook gaan proberen om een taal uitwisseling op te zetten. Er is één meisje dat graag Nederlands wil leren, dus dan kunnen we Spaans-Nederlands doen. De eerste les is inmiddels geweest, dus vanaf nu ben ik ook lerares Nederlands. En alle profesoren willen graag een basis Engels, dus dan kunnen we Spaans-Engels doen. Daar hebben beiden partijen profijt van.

Verder ben ik via een van de meiden van Matagalpa tours terecht gekomen bij een volleybalteam. Haar zusje volleybalt en via die weg ben ik nu ook lid van het team. Naar één keer trainen zat ik bij het team en de eerste wedstrijd is inmiddels gespeeld en gewonnen. Heerlijk om te sporten, nog wel erg wennen aan het team, maar het is echt leuk. Momenteel spelen we 2-4 omdat iedereen dat kent, maar we gaan proberen 5-1 te spelen, dus dan wordt het helemaal leuk.

Verder dacht ik na mijn 1e weekend hier alleen te hebben doorgebracht daar moet verandering in komen. Dus had ik besloten om een weekend terug te gaan naar Granada en er eens even lekker van de gaan genieten. Nou dat is dik gelukt.
Vrijdag om 2 uur met de bus naar Masaya, van daar uit door naar Granada. De heenreis ging heel voorspoedig en toen kon het genieten beginnen:
- Wat gedronken met Nina.
- Uit eten met een hele groep, waarna we door gingen naar een gezellige tent.
- Zaterdag genoten van een heerlijk ontbijt bij het choco museum en mijn ticket geboekt naar Corn Island voor de kerstdagen !!
- Over de markt geslenterd, sandalen gescoord, lunch met Miriam.
- Genoten bij het zwembad inclusief een massage.
- Een choco workshop gevolgd met Miriam en Nina.
- Ter afsluiting van de zaterdag naar El Club.
- De zondag weer begonnen met een goed ontbijt bij het choco museum en onze zelfgemaakt chocolade reep opgehaald.
- En om het heerlijke weekend perfect af te sluiten de taxi naar La Laguna de Apoyo en daar heerlijk gerelaxt!
Helaas duurde de reis terug wat langer en was die wat duurde, maar dat was het meer dan waard, genoten van een heerlijk weekend.

Daarna natuurlijk weer verder met de stage opdrachten, het leven in Matagalpa, de volleybaltrainingen en andere leuke dingen. Met Matagalpa tours ben ik naar een choco fabriekje geweest, waar ik zeker nog vaker zal komen om chocola in te slaan. Elke dag verken ik weer een andere stukje van de stad. En er zijn genoeg winkeltjes om af en toe eens lekker te shoppen.

De weekenden blijf ik gebruiken om het land te verkennen en steeds nieuwe plekken te zien. Zo ben ik afgelopen weekend samen met Miriam naar Estelí gegaan. We kwamen precies tegelijk aan en vonden elkaar meteen, heel erg fijn zo in een vreemde stad. We zijn wat gaan eten, opzoek gegaan naar een hostel, spullen gedropt en meteen een fikse wandeling naar een waterval. Na aankomst daar heerlijk genoten en geschoten. We kwamen twee mannen tegen die aan het oefenen waren en natuurlijk mochten wij ook even proberen, daarna kregen we een lift aangeboden waar we erg blij mee waren, gelukkig accepteerde ze onze afwijzing om mee uit eten te gaan en hebben ze ons netjes afgezet bij central park. Zaterdag gingen we naar de Somoto Canyon, super gaaf. We waren met een groepje reizigers en werden rond geleid door 3 broers die de Canyon als achter tuin hadden. Heel bijzonder en de omgeving was echt super gaaf. Helaas heeft door enig vocht mijn camera het hier begeven, maar gelukkig heb ik de foto’s nog wel. Verder hebben we Estelí bekeken, zijn we uit eten geweest, een avond gekaart in het hostel met andere reizigers, een natuurlijke lunch gehad en daar muesli gekocht en geprobeerd ons weekend terug te verdienen in het casino, maar helaas. Maandagochtend vroeg afscheid genomen van Miriam. Helaas moet ze mij nu al verlaten en gaat al weer terug naar Nederland. Ik ga je missen en de leuke weekenden! Het terug reizen naar Matagalpa blijft me slecht vergaan, dit keer ging net buiten Estelí de bus stuk, dus iedereen er uit en wachten op iets anders. Met 2 andere bussen ben ik uiteindelijk, later dan gepland aangekomen in Matagalpa.

Het leven in een andere land met een andere cultuur bevalt goed. Alles gaat op zijn tijd, mañana, mañana. Op stage zijn ze voor Nicaraguaanse begrip best stipt met de tijd, wat voor mij wel fijn werkt. Ik heb elke weer contact met Noelia en we maken een duidelijke planning per maand.
Het leven in een stad in Nicaragua is wennen, Granada was druk en toeristisch, hier in Matagalpa is het rustiger en zijn minder toeristen. Er lopen wel veel straathonden, waar ik nog steeds van schik als ze langs me scheren, overal ligt afval, er zijn honderden taxi’s en er is in vergelijking met mijn kamertje in Groningen nog steeds veel lawaai. Hoe wel ik het lastig vind om te wennen aan zwerfkinderen, andere mensen die om geld staan te bedelen of de mensen die ik langs de kant van de weg zie slapen, zijn er ook dingen waar ik langzaam aan wel aanwen zoals, wakker worden van toeterende bussen, schreeuwende vrouwen met etenswaren, ongeveer één keer per week kraanwater, verder water uit de regenton en veel aandacht krijgen als blonde in Nicaragua. Het zijn van die typische dingen die elke dag voorkomen en die daardoor langzaam aan normaal worden.

Momenteel ben ik voor stage bezig met het schrijven van een enquête voor alle betrokkenen van Telares Nicaragua. Met die informatie kan ik dan beter een SWOT analyse doen en beginnen met het marketingplan. Volgende week hoop ik samen met Noelia weer een dag naar El Chile te gaan. Ook heb ik voor de promotie al een filmpje gemaakt die sommigen misschien al op facebook gezien hebben, maar ik zal hem ook op deze site zetten. Een eerlijke kostprijs berekenen wordt nog lastig, maar ik heb al een hele hoop informatie verzameld.

Ik geniet dus volop van mijn tijd hier. Helaas moest ik afgelopen week wel mijn ticket vastleggen voor mijn terug reis. Hoewel ik hier zelf nog niet aan wil denken, 31 januari vlieg ik terug en 1 februari kom ik aan op Schiphol. Ik mis mijn lieve vriendinnen, familie en vooral Rudolf natuurlijk wel, maar tot die 31e ga ik genieten, het land ontdekken en doen wat ik kan voor de vrouwen van Telares Indígenas Nicaragua.

Mijn Nicaraguaanse telefoon nummer is: +505 8445 7580
Mijn adres hier is: IXCHEN 3½ cuadrois y 10 vrs al norte
Matagalpa, Nicaragua